November 2010

We zijn net terug van 1 week Sierra Leone. Onze pijlen stonden deze week op oogproblemen en onderwijs en daar zijn we dan ook flink mee bezig geweest.
Deze reis hebben we met zijn vijfen gedaan, Berend en Annet (zijn partner), Wim Klein Poelhuis, een oogspecialist die zich voor onze stichting wil inzetten en al jarenlang in de tropen heeft gewerkt, en Bert en Beppie.
Onze belangstelling blijft natuurlijk vooral  uitgaan naar de medische post. Deze staat er nog steeds goed bij, er wordt goed voor gezorgd. In het informele circuit horen we dat het de beste post is in een cirkel van 60 km, daar worden we best blij van. Met Aminata hebben we vanuit Nederland (soms via Jean Francois) contacten kunnen onderhouden om onze activiteiten ten behoeve vanhet ogenproject voor te kunnnen bereiden. Gedurende deze week hebben we namelijk een soort van spreekuur gehouden waar de bewoners met oogproblemen voor zijn uitgenodigd.

Zuster Aminata had het ogenproject goed voorbereid en op de afgesproken dag zat een lange rij oogpatienten klaar: velen (half) blind door staar, vitamine A gebrek, verwondingen of te hoge oogdruk.

We hadden een oogheelkundig instrumentarium meegenomen, waaronder een zg spleetlamp. Zo konden we de mensen onderzoeken op hun gezichtsvermogen en eventuele afwijkingen in de diepere delen van het oog. Gelukkig hadden we een afspraak kunnen maken met een van de twee oogartsen in het land en konden we een paar acute gevallen voor operatie door-verwijzen.

Jean Francois was bereid de mensen direct naar Freetown te brengen. Het waren nuttige dagen en we hopen in het komend voorjaar weer te gaan. Het ligt in de bedoeling onze oogactiviteiten buiten Sumbuya uit te breiden, omdat de hele regio en eigenlijk het hele land erg slecht verzorgd is in oogheelkundig opzicht (twee a drie oogartsen, waarvan er een nauwelijks opereert). Het trof ons wel een klein kind te zien dat volledig blind was door vitamine A gebrek, terwijl er toch zoveel groene planten en gele vruchten voorhanden zijn die dat kunnen voorkomen!
Naast alle activiteiten rondom het ogenproject zijn we ook weer bezig geweest met onderwijs. We hebben een middelbare school en een soort van ambachtsschool bezocht in Freetown. We hebben het onderwijssysteem van het land nu vrij goed in beeld. Met name voor wat betreft de ambachtschool zijn we tot de overtuiging gekomen dat we ten behoeve van vakopleidingen voor de plaatselijke bevolking van Sumbuya, leerlingen daar goed heen kunnen sturen. Opleidingen die daar gegeven worden zijn varieerend tussen de 1 en 3 jaar, zowel theoretisch als praktisch op de gebieden van lassen, bouw, houtbewerking, kappers, administratie etc. Daarnaast hebben we ook een school gevonden waar monteurs worden opgeleid. Op onze volgende reizen zullen we bezig gaan met het selecteren leerlingen die voor een opleiding in aanmerking komen, dat zal nog een hele klus zijn !!

Dan staat er ook nog een nieuw en spannend project op het programma. Weliswaar nog geheel in de onderzoekende fase. Eerst een kleine uitleg. Berend heeft voor zijn jubileum als 25 jaar trouwe dienst als huisarts in Achterveld, een mooi bedrag ontvangen van de Achterveldse inwoners, voor het goede doel. Het spreekt vanzelf dat het goede doel de FAD zou moeten zijn. Toch wil Berend ook Achterveld betrekken bij het spenderen van dit bedrag. Het idee ontstond om 2 leraren(leraressen) van de basisscholen in Achterveld een week naar Sumbuya te laten reizen en 2 leraren vanuit Sumbuya naar Achterveld te laten komen. Het zou een eerste opzet moeten worden van een ‘twinny’, zodat de Achterveldse scholen betrokken raken bij de school van Sumbuya en omgekeerd. Wat spreekt er meer voor de leerlingen als hun meester of juf er ook daadwerkelijk is geweest?   Na eerst gepolst te hebben hoe de Achterveldse scholen tegenover dit idee staan, moest dat zelfde ook gebeuren in Sumbuya. Dat is een uiterst zorgvuldig karwei. Op 12 november 2010 gingen Bert, Beppie, Berend en Annet een bezoek brengen aan de primairy school in Sumbuya.

Na een overweldigend ontvangst van alle leerlingen, ze begonnen spontaan met z’n allen te zingen en te dansen, kwamen wij met de Head master en 4 leraren en 1 lerares bijeen om te praten. De Head master begon direct met lobbyen voor zijn school en leerlingen. We zaten ook op krukjes waar van het een wonder was, dat we er niet doorheen zakten. De tafels waar de leerlingen aan moesten zitten, waren versleten of misten een poot. De lokalen waren donker en stoffig. Dat de nood hoog was, dat zagen we direct. Toch was het op dat moment niet onze missie om de school te voorzien van spullen of een opknapbeurt te geven. Onze missie was om te onderzoeken of ze een vorm van samenwerking met de school in Achterveld zouden zien zitten. Of er wederzijds iets te leren viel van elkaar. Toen de vraag kwam, hoe ze het zouden vinden als er 2 leraren vanuit Nederland, de school van Sumbuya zouden bezoeken, begonnen de ogen te stralen. Ze zouden zeer welkom zijn. En dan niet onbelangrijk, wat zouden zij, als school en leraar, de Nederlandse setting kunnen leren? Daar werd over nagedacht. Een gymles? Natuurlijk overvielen wij ze met onze vragen en verwachtte dan ook geen direct antwoord. Ze begrepen de intentie van ons bezoek.

We hebben maar niet verteld dat we ook denken aan een tegenbezoek. Deze mensen wonen in een dorp, geen elektriciteit, geen radio, geen televisie, geen internet. Hoe dat moet? Daar zullen nog de nodige gesprekken over plaatsvinden. Om de Head master niet voorbij te gaan, had Berend een geniaal plan bedacht. In het kader van ‘vrouwpower’ zal de enige lerares op deze school per email contact leggen met Annet en zo samen uit werken hoe het een lucratieve week zou kunnen worden, als de Nederlandse leraren een bezoek aan Sumbuya brengen. Om contact met haar te kunnen onderhouden, moesten we de hulp van Jean inroepen. Hij heeft een pc. Zo togen wij gezamenlijk met deze lerares en de Head master naar Jean voor een kennismaking. Wij 4en waren het duidelijk eens, deze lerares hadden we nodig om project te laten slagen. Ze was pienter, vol belangstelling en zag de mogelijkheden die het bood. Het was een bijzonder en hoopvol bezoek dat ons het vertrouwen heeft gegeven dat het project kans van slagen heeft. Nu nog wachten op het groene licht van de scholen uit Achterveld. Eind van deze maand horen we daar meer van.

Gedurende deze reis hebben we gelukkig Victoria Koroma kunnen spreken, de jonge vrouw die door Armin Brilman via de FAD wordt gesponsord voor haar opleiding verpleegkundige. We hebben haar gesproken bij de Peter en Annet (een Nederlands echtpaar die contactpersonen zijn voor Victoria). Victoria had net haar examens van het eerste jaar achter de rug en had nu een week vakantie.

Zij gebruikt deze week om weer even bij haar familie te zijn. Het gaat goed met haar, duidelijk te zien aan een stuk meer zelfverzekerdheid. Spannend voor haar zijn natuurlijk de uitslagen van haar examens, maar daar zullen we op volgende reizen meer over horen. Daarnaast hebben we nog een tweede jonge vrouw, Josephine, gevonden die een opleiding voor verpleegkundige wil volgen. Momenteel maakt zij een plan hoe ze alles wil gaan aanpakken, wat er allemaal voor nodig is en in de volgende reis gaan we haar concreet met haar opleiding laten starten
De planning is dat we in januari en in maart weer naar Sierra Leone gaan, we zullen jullie via deze weg dan ook verder op de hoogte houden
Iedereen die zijn of haar steentje heeft bijgedragen tot nu toe bedanken we weer heel hartelijk namens alle bewoners van Sumbuya. Of zoals zij zeggen:Tehnki yaa!!