Afgelopen maart zijn we weer naar Sierra Leone geweest.
We zijn met zijn vieren op pad geweest, Wim, Berend, Bert en Beppie.
Het is inmiddels een jaar geleden dat de medische post gerenoveerd is en dat is officieel gevierd met een feestje. De districtshoofden voor de medische zorg waren er ook bij en zij brachten nog eens onder de aandacht dat onlangs aan de medische post een certificaat uitgereikt is, dat dit de schoonste en de beste medische post in het gehele district is. Nou dat is een dikke pluim voor de verpleegkundigen (Aminata en Kadiatu) en de vrijwilligers (Josephine, Kaloko en Antonio) die daar dagelijks werken. Dit laatste heeft Berend, die namens de FAD de toespraak deed, nog eene extra benadrukt. Een goede omgeving om in te werken motiveert natuurlijk enorm, maar uiteindelijk moeten de medewerkers het wel zelf doen.
Ze waren er supertrots op!!
Wim en Berend hebben deze weken in Lunsar doorgebracht, een stadje ongeveer 60 km van Sumbuya af. Daar staat een oogziekenhuis. Dit ziekenhuis is in de oorlog helemaal platgelegd en ze zijn het nu weer langzaamaan aan het opstarten. Wim en Berend hebben daar voor een 20-tal verpleegkundigen een 5-daagse bijscholing gegeven over de herkenning en preventie van oogziekten. De FAD heeft dit project ondersteund door studiemateriaal en boeken en ook de accommodatie en voeding voor de cursisten te verzorgen.
Het is echt plezierig les te geven. De studenten hangen aan je lippen en ze hebben een enorme belangstelling voor de oogheelkunde. Sierra Leone heeft maar een paar oogartsen terwijl er erg veel oogziekten zijn.
De meeste van deze oogziekten leiden tot blindheid, die meestal voorkomen had kunnen worden. Er is natuurlijk de grauwe staar, maar verder verhoogde oogdruk (glaucoom) en infecties. Vooral het laatste is zorgelijk: wanneer een patiënt een krasje van een takje in een oog krijgt, geven we in Nederland een oogzalf en klaar is kees. In Siërra ontbreekt de oogzalf en het domme krasje leidt makkelijk tot verlies van een oog. De studenten leerden de anatomie van het oog en verder de diagnostiek van cataract (staar), infectie, splinters in het oog, verhoogde oogdruk, infecties. En natuurlijk basis kennis over brillen. Ook konden ze kennis maken met blinden die lopen met een stok en die toch gewoon gewassen verbouwen (rehabilitatie).
Aan het eind van de cursus kregen de verpleegkundigen een certificaat dat door de overheid erkend wordt. We hopen in de toekomst contact te houden met deze groep ophthalmic nurses om ze zo van basis medicijnen te kunnen voorzien. De FAD heeft contacten met andere oogziekenhuizen om operaties mogelijk te maken. Ook zijn we bezig blinde mensen uit Sumbuya een training te geven om te leven met de handicap. We hopen dat het hele dorp de groep blinden zo zal ondersteunen.
Bij de studenten was een opvallend getalenteerde verpleegkundige. De FAD probeert hem een vervolg opleiding te geven, zodat hij ter zijner tijd zelf oogoperaties kan doen.
Maar we hebben niet alleen les gegeven. Ook zagen we weer een flinke groep oogpatienten die voor een behandeling kwamen. Het blijkt dat we in een grote behoefte kunnen voorzien door basale oogheelkundige hulp te verlenen.
Via een stichting in Nederland (de IDA) heeft de FAD een groot pakket met medicijnen en medische materialen kunnen opsturen, die we in deze weken samen met de verpleegkundigen hebben uitgepakt. Hier kunnen ze het komende jaar goed mee vooruit.
Voor de opslag van baby/kindervoeding in de medische post, hebben we pallets laten maken zodat deze niet meer op de grond hoeft te worden opgeslagen.
Met de chief van de jeugd, Abdul, hebben we gesprekken gehad over de mogelijkheden om de jeugd van het dorp, op te leiden in een soort van ambachtsschool. We hebben afgesproken dat hij de komende maanden een 30-tal jongens en meisjes selecteerd die geinteresseerd zijn en de capaciteiten hebben om een ambachtsopleiding te doen. In mei gaan we dan verder praten hoe één en ander gerealiseerd wordt.
We hebben met hem ook gesproken over mogelijke op te richten bedrijfjes in het dorp. Dat valt nog niet helemaal mee, want als je niet weet wat je mist (omdat je het altijd anders oplost), is het moeilijk om daarover een concreet beeld te krijgen. Bert heeft inmiddels één jongere op het pad gezet van fietsenmaker. Met behulp van een paar oude fietsen gaat hij deze maanden aan de slag en we gaan in mei bekijken hoe hij daarmee omgegaan is.
Ook de contacten met de scholen binnen het dorp, een lagere school met 230 leerlingen en een 3-jarige middelbare school met ongeveer 60 leerlingen hebben we weer aangehaald. Van een aantal kanten had de FAD schoolmateriaal gekregen, (heel in het bijzonder was een pennenverzamelactie van één van onze buren in Nederland), zo konden we nu in ieder geval al heel veel pennen aan de lagere school geven, waar ze heel erg blij mee zijn. 
Naast het geven van dergelijke artikelen, weten we nog hoe we deze scholen verder willen gaan ondersteunen. Maar ja, daar komen we in de komende tijd ook wel weer uit.
Voor onze actie “vrouwen met potentie ondersteunen”, hebben we inmiddels wat concretere plannen gekregen van Josephine, die verpleegkundige wil worden en Aminata, die verloskundige wil worden. We zullen met hun toekomstige sponsor bespreken of zij op basis van deze plannen, hen ook wil ondersteunen. Victoria die al ondersteund wordt in haar opleiding maakt het goed. Zij heeft in november haar eerste examens gedaan, maar daar zijn nu na maanden nog geen resultaten van bekend. Ja, daar moet je soms aan wennen dat het in Sierra Leone heel anders gaat dan hier en dat je soms een heel erg lange adem moet hebben.
Al met al een reis waarin weer van alles gebeurd is en we allemaal weer met een goed gevoel op terug kunnen kijken.
Onze dank gaat dit keer speciaal uit naar oogarts Wim Klein Poelhuis die nu al voor de tweede keer geheel belangeloos meegeweest is om zijn kennis van de tropische oogheelkunde nuttig te maken in Sierra Leone. Maar verder willen we natuurlijk ook iedereen die, op welke manier dan ook, heeft bijgedragen aan dit resultaat weer heel hartelijk danken.
Tehnki yaa!!